Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu
Semalam Perdana Menteri Malaysia IV Tun Dr Mahathir Mohamad menyarankan agar diadakan Suruhanjaya Khas RCI bagi mengkaji 1 juta kerakyatan
yang diberikan kepada Bukan Melayu sebagai pra-Kemerdekaan oleh Ketua
Menteri Tanah Melayu Tunku Abdul Rahman Putra ialah bukti bahawa orang
Melayu ‘murah hati’ bersedia untuk berkongsi tanahair mereka dengan
mereka yang dianggap ‘orang asing’ dan ‘tidak berkerakyatan’ (Stateless Persons).
Hakikatnya, Bukan Melayu seperti orang
Cina dan India adalah immigran ekonomi apabila keperluan mendapatkan
buruh dan tenaga-kerja bagi lombong lombong bijih timah, ladang ladang
getah dan projek pembikinan infrastruktur seperti jalan jalan raya,
jambatan dan landasan keretapi giat diusahakan oleh British demi
menyokong aktiviti ekonomi dan perdagangan mereka di Tanah Melayu
bermula suku terakhir abad ke 19. Revolusi perindustrian di Britain juga
meningkatkan permintaan bahan bahan mentah seperti bijih timah dan
getah dan secara automatiknya merancakkan proses migrasi buruh.
Kelomok kelompok masyarakat Bukan Melayu
mula ujud dan sistem sokongan juga mula bercambah. Ujudnya sistem
sekolah vernakular adalah untuk memberikan masyarakat immigran ini
sistem pelajaran yang hampir sama dengan negara asal mereka.
Demonstrasi menentang Malayan Union
Selepas Peperangan Dunia Kedua tamat,
Whitehall mengistiharkan Tanah Melayu sebagai Malayan Union dan Parlimen
British di Westminister Palace meluluskanya. Kuasa kuasa DYMM Raja Raja
Melayu disingkirkan sama sekali. Ini mengakibat orang orang Melayu
secara menyeluruh tidak puas hati dan mula membantah. Bantahan bantahan
ini dibuat oleh pelbagai pihak, biasanya melalui NGO NGO Melayu yang
ditubuhkan dan sediada dan makin rancak.
NGO NGO Melayu ini disatukan dan
digabungkan. Pada 11 Mei 1946 dalam Kongress Melayu Kedua yang
dianjurkan di Istana Besar, Johor Bahru dan perkenan DYMM Sultan Johor,
Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO) telah lahir. UMNO sebagai
organisasi yang berjaya mengbungkan suara orang Melayu secara menyeluruh
mula mendesak DYMM Raja Raja Melayu untuk menolak Malayan Union.
Perundingan antara Raja Raja Melayu, wakil UMNO dan Pesuruhjaya British di King’s House 20 Nov 1946
Maka berlaku siri perundingan antara
pihak British dengan DYMM Raja Raja Melayu dan UMNO bermula April 1946,
dimana konsep, struktur dan jurisduksi Malayan Union ditolak dan tidak
diterima sama sekali. Maka Malayan Union dibubarkan. Pada persidangan 27
Julai 1946, Raja Raja Melayu dan UMNO menolak apa apa keputusan
mengenai bentuk Tanah Melayu diputuskan oleh Whitehall dan Wesminster
Palace. Perundingan dengan British ini diteruskan sehingga dirangka dan
persetujuan baru dimeterai.
Walaubagaimanapun draf perjanjian baru
ini ditolak oleh golongan radikal Melayu. Mereka bergabung dengan
kumpulan berhaluan kiri dan Parti Kominis Malaya dan menubuhkan
PUTERA-AMCJA untuk menentang UMNO dan mengemukan draf Perlembagaan
Rakyat 1947. Namun British telah menolak cadangan ini.
DYMM
Raja Raja Melayu, wakil wakil UMNO, Menteri Menteri Besar dan wakil
wakil British semasa Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu dimeterai di
King’s House pada 21Jan 1948
Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu
ditanda tangani pada 21 Januari 1948 antara British dan Raja Raja Melayu
dan UMNO dan Menteri Menteri Besar ialah saksi perjanjian ini mewakili
rakyat. Ianya mula berkuat kuasa pada 1 Februari 1948.
Maka Persekutuan Tanah Melayu pada 1
Februari 1948 hasil dari Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu ini. Ianya
memberi takrifan persekutuan, Pesuruhjaya Tinggi British, kuasa kuasa
memerintah, Majlis Mesyuarat Undangan, penggubalan undang undang, Majlis
Raja Raja Negeri Melayu, Mahkamah, Negeri Negeri Melayu, Negeri Negeri
Selat, kewangan dan paling penting, Kerakyatan Persekutuan.
Dalam Artikel 12 Perjanjian Persekutuan
Tanah Melayu ini jelas mengariskan bahawa rakyat Persekutuan Tanah
Melayu merupakan rakyat Raja Raja Melayu dan orang Melayu. Ianya juga
menggariskan hak Bukan Melayu untuk memohon sebagai rakyat Persekutuan
Tanah Melayu.
Artikel 12 Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1 Feb 1948
Sambungan Artkel 12
Majoriti Bukan Melayu yang berada di
Persekutuan Tanah Melayu pada awal 1950an tidak diterima sebagai rakyat
Persekutuan Tanah Melayu dan mereka juga bukan warga rakyat yang
diiktiraf oleh Britain. Pada masa itu, India telah merdeka dari Britain
sebagai negara sistem demokrasi dan negara Cina telah menjadi Republik
Rakyat Cina, iaitu sebuah negara kominis. Taraf mereka ialah golongan
yang tidak berkerakyatan (Stateless Persons).
Pilihanraya Mesyuarat Perundangan pada
1955 menyaksikan Parti Perikatan, kerjasama yang berjaya dijana antara
UMNO mewakili orang Melayu, MCA mewakili orang Cina dan MIC mewakili
orang India bertanding disemua 52 kerusi yang dipertandingkan.
Pengagihan kerusi ialah UMNO 35, MCA 15 dan MIC 2. Ini memperlihatkan
kesediaan orang Melayu ‘mengala’ dan berkongsi kuasa kerana hak politik
hampir berada mutlak ditangan orang Melayu apabila 84% dari 1.6 juta
pengundi berdaftar dan layak mengundi ialah orang Melayu.
Kerjasama ini adalah bukti orang Melayu
tidak tamak dan membolot sepenuhnya kuasa tetapi bersedia ‘berkongsi’
dengan Bukan Melayu.
84% dari pengundi berdaftar dan layak mengundi semasa Pilihanraya Majlis Perudangan Persekutuan 1955 ialah orang Melayu
Selepas pilihanraya pertama bagi memilih
wakil wakil ke Majlis Mesyuarat Perundangan pada 1955, Parti Perikatan
yang memennangi 51 dari 52 kerusi dipertandingkan diundang menubuhkan
Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu dan Presiden UMNO dilantik sebagai
Ketua Menteri. Dalam perundingan dengan Britain bagi mendapatkan
kemerdekaan sepenuhnya sebagai negara berdaulat, isu kerakyatan mereka
yang ‘tidak berkerakayatan’ (Stateless Persons) ini timbul.
Tunku Abdul Rahman telah bersetuju untuk menerima terus 980,000 Bukan Melayu yang diiktiraf sebagai ’tidak berkerakayatan’ (Stateless Persons) sebagai warganegara dan diberikan taraf dan hak sebagai rakyat
Persekutuan Tanah Melayu. Tiada proses untuk mengkaji permohonan setiap
mereka ini dan saringan dibuat menurut undang undang yang berkuat kuasa
ketika itu iaitu sebagaimana dalam Artikel 12 Perjanjian Persekutuan
Tanah Melayu.
Ini bermakna samada mereka memenuhi
syarat sebagai layak untuk memohon dan ditimbangkan untuk menjadi rakyat
Persekutuan Tanah Melayu itu tidak berlaku.
Golongan ‘Tidak berkerakayatan’ (Stateless Persons)
ini bukan sahaja mendapat kerakyatan, mereka juga secara automatiknya
mendapat kuasa memerintah melalui sistem demokrasi Raja Berperlembagaan.
Sebelum datang penjajah, tanahair ini diperintah oleh Raja Raja Melayu.
Secara tidak langsung, hak kerakyatan memberikan gologan Bukan Melayu
kuasa yang dahulunya hak mutlak Raja Raja Melayu.
Komponen Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu; Raja Melayu, UMNO (mewakili rakyat baginda Tuanku) dan Pesuruhjaya British
Desakan Presiden UMNO V itu ada meritnya
kerana warga Malaysia hari ini, terutama dikalangan Bukan Melayu yang
lewat ini membangkitkan begitu banyak isu isu sensitif mengenai orang
Melayu walaupun diperuntukan dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia,
perlu sedar asal usul mereka sebenar ada yang tidak layak diterima
sebagai rakyat Persekutuan Tanah Melayu semasa Kemerdekaan dicapai.
Walaupun kerakyatan yang diberikan secara enbloc
itu tidak praktikal untuk ditarik semula, setidak tidaknya anak cucu
mereka yang menikmati kehidupan dalam keadaan aman, makmur, sejahtera
dan dibukan pintu peluang sepanjang hampir enam puluh tahun ini dengan
hak sepenuhnya sebagai warganegara sedar semua ini datang kerana ehsan
Raja Raja dan orang Melayu.
Golongan Bukan Melayu yang mejadi rakyat
Persekutuan Tanah Melayu bukan sahaja ada hak penuh, mereka bebas
mengekalkan identiti, budaya, bahasa dan adat resam mereka, disamping
bebas untuk melakukan apa apa aktiviti ekonomi termasuk berniaga dan
mengumpulkan harta. Ada antara pula mereka mendapat kemudahan memohon
tanah dari kerajaan dan mendapat pengecualian cukai tertentu apabila
menjalankan perniagaan.
Adalah amat tidak sopan untuk mereka yang
suatu masa dahulu menumpang sebagai immigran ekonomi, kini berusaha
sistematik dalam pelabagai cara dan keadaan untuk melakukan provokasi,
menghina, menyakitkan perasaan, dan menyingkirkan ‘tuan rumah’ yang
telah pun menunjukan murah hari, toleransi dan kesediaan berkongsi
tanahair mereka tanpa sebarang pra-syarat, apatah lagi meminta apa apa.
Sejarah telah membuktikan sikap kompromi
dan toleransi orang Melayu merupakan asas terpenting negara ini lahir
ditanahair nusantara ini.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan